Van zaterdag 24 januari t/m zondag 1 februari heb ik met een aantal enthousiaste Alzheimers ( of prettiggestoorden?) een 12 landen tour gedaan via de Alpen vanuit Frankrijk om te eindigen via Tsjechië in Duitsland bij Solla bij het Elefantentreffen .
De route:
vanuit Limburg door België, Luxemburg naar de Franse Vogezen waar we hebben overnacht. Daarna gingen we op Zwitserland af om vervolgens door Liechtenstein via Oostenrijk naar Italië te rijden. Van Italië weer terug naar Oostenrijk en dan even een ommetje maken in Slovenië en via Oostenrijk naar boven richting Tsjechië. Na de overnachting daar, gingen we op vrijdag 30 januari richting het Elefantentreffen.
Wat wel grappig was, door welk dorp en welk land we ook reden, de mensen op straat verdraaiden hun nek bijna om ons vol verbazing na te kijken. Een ongewoon gezicht dat motorrijders in de winter over de besneeuwde weg passeerden. Meestal kwam daar nog een leuke reactie bij met omhooggestoken duimen en enthousiast zwaaien. Een enkele keer ging de vinger naar het voorhoofd, wat je ook weer positief kunt uiteleggen....volgens mij!
Een andere groep zijspanrijders uit IJmond waren woensdag 28 januari al rechtstreeks vanuit Nederland naar het Elefantentreffen gegaan. We zouden donderdag bij hen aansluiten. Vanwege onze sneeuwpret liep ons reisschema "wat" uit en kwamen dus vrijdag pas aan. Dick, één van de IJmonders was ziek en men had besloten naar huis te gaan. Ze waren al aan het inpakken.
Wij zijn toen met hen vertrokken naar Gasthof Wurm in Bogen voor de overnachting. Wij hadden besloten om nu in 2 dagen binnendoor naar huis rijden i.p.v. 1 keer naar huis. Zondagavond 1 februari was ik weer thuis met zo'n een goeie 3000 km op de teller.
Met waarbenjij.nu werden onze vordering bijgehouden.
Er is ook nog een film vangemaakt. Gijs had een helmcamera gekocht en daarmee is een leuk overzicht gemaakt:film
Bij de voorbereidingen hoorde in ieder geval de motor in top-conditie te brengen voor de slijtage slag. De motor is voorzien van winterbanden..
Om in de eventuele barre winterse omstandigheden te kunnen blijven rijden heb ik een sneeuwketting passend gemaakt. Uiteindelijk heb ik die niet hoeven te gebruiken. De winterbanden voldeden prima
de routekaart
de routes staan ook op http://mcalzheimer.waarbenjij.nu/
de hoogte kaart
Vrijdag 23 januari 2009, s'avonds in Posterholt, waar we voor ons vertrek alvast verzamelen. Er worden nog gauw wat laatste "modificaties" aangebracht. Antonio sleutelt nog gauw een reserve versnelingsbak in elkaar. Ook wordt de voorband van mijn motor opnieuw uitgebalanceerd. De motordealer heeft slecht werk geleverd kwam ik onderweg achter.
Nog een detail: ik nu ook toegetreden tot de orde van de alzheimers en kreeg uit handen van Roger het heuse Alzheimer-shirt
Theo steek als uitzwaaier ook zijn handen uit de mouwen
Dit is de eerste foto. In België rijden we in de Ardennen zowaar al door een besneeuwd landschap ( omgeving Baraque Frituur )
Het is dus al donker en we zijn op zoek naar de bestemming Motorhotel/camping La Mouche in de Vogezen. Omdat het vertrek uit Posterholt al aardig vertraging had opgelopen vanwege de gezelligheid laat in de avond en ook door het eerste sleutelmoment aan de motor van Antonio. Ondanks zijn zorg bleek het ding toch olie te lekken. Uiteraard werd het euvel vlot en degelijk verholpen
Natuurlijk hebben we La Mouche gevonden en eten bij Anselma mee aan de tafel.
Na het eten, laat in de avond het 2e sleutelmoment aan de motor van Gijs. De accu laadt niet bij. Na het nodige zoek en meetwerk lijkt een stekkeraansluiting niet helemaal fris te zijn
zondag 25 januari, vertrek bij La Mouche. De BMW van Ruud: ook te gebruiken al trekker
de motor van Roger heeft een koude start, gewoon aanslepen dat ding.
Mijn BMW heeft ook wat last van koude vrees. Slechts één keer tijdens deze reis had ik startkabels nodig, in Zwitserland, na een nacht van -11
richting Zwitserland doemen de eerste witte bergen op. Dat beloofd wat
bij een tankstation, de eerste sneeuw onder de wielen
begint erop te lijken
nog meer (ijs)sneeuw
(G)ijs-man in zijn element, als het maar ijs en ijs koud is
en alweer in het donker op zoek naar ons onderkomen Gästhaus Ascharine in St Antoniën ( Zwitserland ). Het in het donker aankomen is iets structureels bij de Alzheimers begin ik te ontdekken. Uitgelaten stoeien we wat met onze motoren in de sneeuw ( heel erg voorzichtig). Het Gásthaus bleek vlakbij te zijn
blij met voer uit blik. Gijs en Ruud zijn de koks vanavond
na het eten houden we de overige gasten wakker
gewoon geweldig dit uitzicht. Zo vinden we onze motoren in daglicht terug
richting Italië met de autotrein vanaf Klosters
Susch, de andere kant van de tunnel
op weg naar de Ofenpas
camping Vidor, Italië in Pozza di Fassa. Ook hier komen we in het donker aan. Het is een super modern en erg luxe hotel. Achter het gebouw is een grote camping. Wij namen maar de super de luxe kamers
ook een vaste bezigheid van de avond, met de laptop en internet werd het thuisfront op de hoogte gehouden in woord en beeld via http://mcalzheimer.waarbenjij.nu
helaas ging dat ook niet goed, hier is de laptop bezig met uitlekken. Ruud was gul en had de laptop ook een biertje gegeven. Tijdens de rest van de reis werd met kunstgrepen de uitgevallen g en de spatiebalk omzeild om toch nog een leesbaar verhaal te maken. Antonio en Ruud kijken nu dus even niet meer zo blij
woensdag 28 januari. Wij zijn op weg naar Slovenië, Kamnik waar Bogo woont, een bekende van de Alzheimers en waar we de nacht zouden doorbrengen. ik verraad het maar vast, we komen na een lange tocht aan......in het donker
commentaar niet nodig lijkt me
ruud
ik
antonio
motor zonder Roger, die maakte de foto's van ons
Gijs
Ruuds motor is uitgerust met o.a. een sleepkabel. Deze hebben we niet nodig gehad, ondanks de pirouettjes zo af en toe en de landingen in en bovenop de sneeuwwallen
passo Falzarego (2117m)
de sneeuwschuiver en pekelwagen, de vijand, sluit achter ons aan. Die moeten we dus voorblijven willen we over de besneeuwde wegen blijven rijden
onderweg in een wegrestaurant eten we wat. Hongaarse jeugd hier op skivakantie kijken hun ogen uit naar onze motoren en vragen honderd uit.
ze willen met ons op de foto
de weg naar Slovenië is nog lang. We rijden een groot gedeelte van de avond in een sneeuwbui
onderweg even bijpraten
Eindelijk, laat in de avond bij Bogo thuis, van sneeuw wordt je dus ook niet schoner
Bogo met zijn vriendin op de achtergrond
traditionele sloveense maaltijd, Snert met roggebrood en spek. Bogo heeft de kunst goed afgekeken toen hij in Nederland woonde
Hoezo drankmisbruik? Ontbijt met een "vitamine" drankje.
Het liep trouwens al tegen de middag.......alzheimers zijn ook wel eens aardig de tijd kwijt ( of gaan te laat naar bed ).
voor wie een cursus sloveens wil doen, tekst is iets over drankmisbruik?
Volgens mij drinken de slovenen de hele dag, iedereen in de kroeg zat al aardig te pimpelen
PENZION IN OKREPCEVALNICA ŠPENKO, waar we door Bogo ondergebracht waren. Eindelijk, rond 13.00 uur, vertrekken we richting Oostenrijk. Vraagprijs: halen we het voor het donker wordt?
het wordt een schitterende tocht
onderweg tanken we steeds met 1 slang en rekenen dat in één keer af. Dat schiet lekker op. We hebben een geldpot gemaakt waaruit we dit betalen
de motor van Roger wil na een stop niet meer starten. Blijkt dat de schakelaar van de LPG / benzine kapot is. Handig als hij is fixed het het zo. Ondertussen moesten we een over behulpzame oostenrijker bijna van ons afslaan. Hij wilde ons met van alles en nog wat helpen, maar liep alleen maar in de weg. Gelukkig werden we gered door zijn steeds bozer worden echtgenote die in de auto zat te wachten en gewoon naar huis wilde.......of kon ze onze wanhopige blikken lezen? O ja, de rest was gewoon weggereden, niet in de gaten dat Roger en ik achter bleven. Antonio kon ons eerst niet terug vinden en zocht de halve stad af. Achteraf stonden ze nog geen 500 meter van ons vandaan te wachten
en het is donker, we gaan dus stoppen. We vinden een hotel in Kapfenberg
de start van de dag is dus al goed, verse sneeuw
dat ging minder goed. Na een check van de motor bleken de wiellagers van het zijspan van Gijs zijn motor kapot te zijn. Volgens mij duurde het monteren van verse lagers nog geen half uur en konden we vertrekken
als het alleen aan de benzine lag, hadden we een low-budget vakantie
bij de Tsjechische grens. We stoppen even. Klaarblijklijk maken we indruk. Een passerende taxichauffeur stopt en vraagt of het oorlog is
In Lipno nad Vltavou vinden we onderdak in hotel Admiral
het Alfasud blok heeft toch niet wat met de kou. Moest even op andere gedachten gebracht worden. Dat was zo gepiept. Op weg naar Solla, naar het Elefantentreffen
Roger, Ruud en ik staan hier nog even beteuterd. We waren door een onopvallende politieauto aan de kant "gezet" of geduwd eigenlijk door de wel erg dicht achter ons rijdende en krap inhalende politieauto. Na de papiercontrole mochten we na een vriendelijke gute reise weer verder. We zijn er nog niet helemaal uit wat de reden was voor de controle. Nou ja, Ruud mocht in ieder geval de volgende keer niet meer zijn politiegeluid laten horen om de opdringerige auto te "waarschuwen". En of wij zelf meer afstand wilden houden de volgende keer.....of zoiets?
we hebben de groep uit IJmond gevonden
Voor we weer vertrekken lopen we nog even over het terein
Gijs komt nog een bekende italiaan tegen die hij in Stadskanaal heeft leren kennen bij een motortreffen
we staan klaar voor vertrek. We helpen elkaar om de motoren de gladde helling op te krijgen. Ik houd de wacht bij de motoren. Roger's motor wordt bestormd door allerlei nieuwsgierigen om de bijzondere machine te bekijken
in colonne naar Gasthof Wurm in Bogen
t'is echt goedkoper om rechtstreeks met elkaar te praten hoor!
nog even dollen in het Gasthof Wurm wordt
de volgende dag pakken we een route binnendoor richting Vogelsberg.
Hotel Bergwinkel in Gersfeld
Vogelsberg
we rijden een stuk over het stratencircuit van Schotten
Na Vogelsberg splitsen zich onze wegen. Het is mooi geweest. Ik ga richting huis, ik moet de volgende dag gewoon weer aan het werk. De anderen rijden naar Posterholt om daar nog een gezellige avond door te brengen.
Ik heb de reis rijdend met de motor voltooid. Ging het technisch goed met de motor tijdens de tour, richting huis bleek ergens een olie-lekage te zijn ontstaan. Ik moet nog uitzoeken wat het nu precies is, eerst maar weer eens aan het werk
Antonio, Gijs, Roger en Ruud bedankt voor de kamaraadschap en gezelligheid.
Het was een erg leuke en vooral bijzondere ervaring. Wat mij betreft volgend jaar weer!
Ruud van de Boerderij
