Van 11 t/m 18 september gingen 11-tal mensen mijn motorclub Blue Bikers naar de Dolomieten. Ik sloot mij op dinsdag 13 september bij hun aan, komende vanuit Frankrijk.
Ik zelf vertrok namelijk al op 9 september richting Chambéry om daar weer eens mijn gastgezin (Jean et Anne-Marie) te bezoeken. Ik was bij hun in 2003 te gast toen ik daar een weekje franse les nam op IF-Alpes, een franse taleninstituut ( zie ook:Chambery03). Het was ook een mooie gelegenheid om weer eens door de Alpen te rijden.
Ik reed tot Nancy over de autoweg om vervolgens zo snel mogelijk de beginnende bergen in te kunnen rijden. Het weer zat gezien de voorspelling niet echt tegen, bewolkt met af en toe een klein buitje. De wegen waren meestal snel weer droog zodat ik toch lekker kon rijden. De eerste 2 dagen eindigden helaas met een flinke bui, zodat ik drijfnat op de plaats van bestemming kwam.
Maandag 12 september vertrok ik vanuit Chambéry richting Italië om mij aan te sluiten bij de club. Omdat de afstand toch te groot was om het in 1 dag te doen, nam ik een leuke route binnendoor. Jean stippelde mij een route uit die volgens hem echt de moeite waard was om te zien. Ik zou de D902 richting Val d'Isère nemen en dan in Susa over de Italiaanse grens uitkomen. Ik heb in de loop van de jaren heel wat bergen en passen gezien en bereden, maar Col de L'iseran was toch wel weer (letterlijk) een hoogte punt. Ik heb daar met de warmbloedige Italiaan in de sneeuw gestaan. Echter voordat ik daar was, reed ik goed mis. Ik volgde in Bourg st. Maurice bij een rotonde de D902. Het wegnummer klopte wel, maar ik had eerst nog de N90 moeten blijven volgen. Al genietend van de voorspelde mooie tocht reed ik over een hele mooie pas. Alleen toen ik weer in de bewoonde wereld terecht kwam klopte de plaatsnaam Beaufort niet met de naam Susa op mijn kaart. Ik was dus van Italië af gereden in plaats daar terecht te komen. Ondanks het tijdverlies had ik als extraatje een mooie route gehad.

In Italië nam ik de Autostrada omdat ik nog een lange rit voor de boeg had. Rond 19.00 uur was ik doodop en had ik het rijden wel gezien. Ik ging van de Autostrada af en zocht een camping, die niet te vinden was. Inmiddels was ik ergens in de buurt van Desenzano onder het Gardameer aangekomen. Het was donker en het begon te regenen. Omdat ik het zat was volgde ik toen het eerste beste bord dat een hotel aangaf. In het hotel werd druk over en weer met Henkjan gesmsd waar ik de groep van de Blue Bikers zou treffen. Ik zou richting Canazei rijden om vervolgens te overleggen waar ik hun zou ontmoeten.
De volgende morgen stapte ik goed uitgerust weer op de Aprilia. Volgens mij huilde deze even van ontroering omdat hij weer in zijn geboorteland was. Het leek wel of hij nog beter reed dan ooit te voren. De reis verliep voorspoedig en sloot mij aan bij de groep op de Col Pordoi.

Het was een bijzonder leuke week met elkaar. Erg veel gelachen, onzin van elkaar gehoord en gezien maar toch waren af en toe ook de serieuze gesprekken. Het rijden in de Dolomieten was intensief, veel (haarsspeld)bochten, druk met veel andere motorrijders en ook antieke sportauto's. In het hotel Brugghof sliep ik op een geïmpoviseerde "slaapkamer" omdat het hotel eigenlijk volgeboekt was en ik niet gereserveerd had. De kroeg was 's avonds erg gezellig. Een dieptepunt was toch wel de diefstal van Alberts nieuwe GSM. Toen we aan tafel gingen had Albert de GSM in een hoekje op de vensterbank buiten op het terras laten liggen. Toen hij dat ontdekte na 10 minuten en zijn GSM wilde pakken was deze al gejat. En dan nog de Carabinieri, net als de nederlandse plisie......als je ze nodig hebt zijn ze er niet, maar haal je een stilstaande file in over een doorgetrokken streep, dan ben je aan de beurt. Gelukkig liep het af met een fikse uitbrander (of zoiets).


schuilen voor het eerste buitje


hoezo dure benzine, in Oostenrijk was het nog leuker, € 1,05, bij ons rond de € 1,50!!!


donkere wolken, maar wel droog


mijn eerste "serieuze" beklimming


het landschap begint al wat bergachtig te worden.


80 km onder Mulhouse, in het plaatsje Mandeure vraag ik in een winkeltje om een camping.
Buiten stortregend het.


onder de boom tegen de regen een potje koken


in het toiletgebouw hangen de kleren te drogen. De camping had samen met mij 3 gasten.
De receptie was gesloten en ben de volgende morgen vertokken zonder af te kunnen rekenen.


Via de D464 ergens onderweg koffie drinken (in de zon!!)



de leuke bochtjes beginnen weer




De bestemming komt in zicht



voor mij een bekend gezicht dit kasteeltje. Ik kom in de buurt van Annecy en besluit
de camping "Clos Don Jean" bij het plaatsje Menthon st Bernard aan te doen. In mijn jeugd heb ik
hier nogal wat zomervakanties doorgebracht. Ik heb met le patron monsieur Jacob van de
camping gesproken en kende mij nog.


....... was in elk geval warm


de receptie van de camping nu


en toen ik 16 jaar was. Hoezo lang haar????


Lac d'Annecy met Menthon st Bernard


ergens onderweg naar Chambéry


Mont Revard, mooie route




Vlak voor Chambéry, schuilen tegen de regen


dineren bij Jean et Anne-Marie. Bij hun aan tafel een student uit Colombia.
Ik arriveerde bij hun als een verzopen kat.


Na het eten komen de flessen drank op tafel. Dit is een zelf gebrouwen "iets".
Ben maar eerlijk tegen Jean geweest. Was niet te zuipen. Leek wel ontvetter ofziets.


De volgende morgen vertrek ik bij hun.
Jean posseert nog even voor hun appartement.


Nog even in Chambéry voor mijn oude school gestaan.
heb daar toen een leuke tijd gehad


dit is dus niet richting Val d'Isère


de top, Cormet de Rosselend


richting Beaufort


en dezelde weg terug, maar nu zeker een 15 minuten achter deze schapen aangehobbeld


Col de L'iseran op afstand



heel bijzonder



en nu op weg naar het warme Italië



In Italië, vlak voor Trento. De Dolomieten doemen op.


Van de Autostrada af, een binnenweg loopt door een dorpje


De Dolomiti beginnen en wat serieuzere vorm te krijgen



En daar zijn ze. De groep stond net op een parkeerplaatsje op mij te wachten toen ik langs kwam




dat is wat anders dan een overstekende kat


koopwaar in een echt foute souvenierswinkel. Niet te geloven dat ze dit spul durven te
verkopen. Flesje Adolf wijn, € 9,-.......of zou er azijn in zitten?
Dit winkeltje stond boven op een of andere col die we tijdens de tourtocht passeerden.


In de Dolomieten zijn nogal wat "solo" routes, dat zijn smalle éénrichting weggetjes.
Aan de ene kant van het dal omhoog. Aan de andere zijde alleen éénrichting naar beneden.


Marielle posseert voor ons "slaaphok"


mijn geïmproviseerde slaapzaal,


de motoren staan onderin een grote garage.
zorgzaam als wij voor elkaar zijn hebben wij Albert's motor voorzien van een kralenzitting.
goed voor de bloedcirculatie.


op het terras voor het eten even napraten


en een voorafje


aan nu aan tafel.


Het eten was elke keer weer een bijzonder gebeuren. Het stikte van de vliegen die overal in
en op gingen zitten. Met alle voorhanden zijnde voorwerpen werden de vliegen geplet.
Wat een zooitje en wat hebben we gelachen.


Hans is gewapend....pas op voor de spetters.


deze vlieg WAS een liefhebber


variatie op balletje, balletje.....waaronder zit de vlieg


vlieg wordt na eerst een loop geworden te zijn plat


onderonsje


na het tirolervolkslied, het Wilhelmus


ritueel....


onze favoriete bardame, Rita, Hans foei!


weer zo'n smalle soloroute








en even borrelen onderweg


Staller Satel een solopas, om de 45 minuten wordt het verkeer van één kant doorgelaten.
Deze pas ligt op de grens van Oostenrijk.


de pas aan de Oostenrijkse kant


met het bijbehorende uitzicht


ook hier loopt het vee los over de straat. Tijdens het maken van deze foto moesten
3 tegemoet rijdende motorrijders vol in de ankers wegens een overstekende koe




variatie op knuffelen (of deed Albert zijn duim omhoog???)


met z'n 2jen durven ze wel Hans, dit is een Ipon!


en nu weer waar we voor gekomen zijn.



en 's avonds weer de noodzakelijke ontspanning


hoezo privacy?


bij die 2 moet je oppassen als die de duim omhoog doen
Komen we op terug!


pitstop, nieuw voorbandje! Henk doet er ook maar één.
Bandjes gaan hard daaro. Harry koopt dezelde dag ook nog een nieuwe voorband.
Prijzen lagen op hetzelfde niveau als bij ons.



allemaal goed steil


Hans en ik raken het zicht op de groep kwijt. Op een 3-sprong maken we een verkeerde keus.
Rijden een hele steile weg op die na een bocht eindigt in een stal. Hans vraagt aan de
2 boerinnen nog serieus of zij nog 3 andere motorrijders voorbij hebben zien komen!



mooi beschilderd kerkje


en onderweg gauw even wat plaatjes schieten.


en opschieten voordat we de groep weer kwijt zijn.
Hans vergeet in de haast op de motor te stappen.



...en daar komen we dus voor



proost



van de eigenaar krijgen we een T-shirt, het logootje hebben we geadopteerd.


Rita kwam de laatste avond gezellig bij ons zitten.


in de regen vetrekken we richting onze tussenstop in Duitsland.


Die had je aan moeten hebben toen we door de Carabinieri de huid
volgescholden kregen Henk!!


een authentiek koffiehuis.


die waren er veel, tunnels


daar gaan we allemaal langs


op weg naar de grens met Oostenrijk, de pas Timmelsjoch, 2509 meter hoog.....



....ook mistig en koud. Boven op de pas weigerde mijn fototoestel
van de kou. De rijp zat op de motoren.

boven staat een tolpoort.


's avonds in het hotel in Phronten, net in duitsland over de Oostenrijkse grens.
De groep was hier ook op de heenreis.


o ja...daar kwamen we nog op terug, die duim omhoog.
Hans en Bert hadden op de heenreis dit ding ook al zien staan en gefantaseerd wat de
2 gebaren betekende. Laten we het maar bij de fantasie laten.....niet op reageren
dames (...en heren??), op zo'n duim omhoog.


na het eten even klooien met een karretje


wordt toch tijd dat we naar huis gaan.....maar vooral niet je duim omhoog doen!
Tenzij....dan je 2 vinger opsteken.



ook hier was de sfeer top


Albert probeert als deskundige de hoteleigenaar te overtuigen dat een (zijn?) Audi A6 ook niet
alles is......oeps


Let op de klok


Henkjan is voor de 2e keer jarig


hieperdepiep


De volgende morgen opweg naar huis. We rijden toevallig door het plaatsje Markt, Oy Mittelberg.
Rachma heeft daar jaren gewoond en gewerkt.



Voor de rest is de reis naar huis prima verlopen. Geen regen meer gehad en we waren rond 18.00 uur allemaal weer thuis.

::home::
Naar boven