Route door Denemarken
Eerste mijlpaal, nou ja grenspaal Duitsland (Süderlügum) -Denemark (Saed)
We nemen ruim de tijd om door Denemarken te rijden. We zijn nieuwsgierig hoe het landschap eruit ziet. Het is voor een motorrijder weinig uitdagend naar onze mening. Wel goed asfalt maar weinig bochten en vooral plat.
kerken zien we veel. We maken een stop bij deze kerk bij Højer.
Camping bij Ribe , niet echt een goedkope ervaring. We moeten eerst een campingkaart kopen, 1 jaar geldig. Het alternatief is een hut wat nog duurder is.
Kerkje bij Hvide Sande
eindelijk weer eens een bocht
ook in Denemarken sta je regelmatig bij een veerbootoversteek. Hier rekent Rachma af bij de veerman voor onze "knallert" zoals ze hier een motor noemen
windmolens doen het ook erg goed ( veel ) in Denemarken
De boot vertrekt op 27 augustus rond 22.30 uur uit Hitshals. We doen ons best om de wachttijd bij de haven zo kort mogelijk te houden en zoeken dus afleiding bij de ondergaande zon op het strand bij Løkken
De ferry komt in de middag aan in Bergen, we varen door het Grimstadfjorden
Elke dagroute heeft zijn eigen kleur, te beginnen in Bergen ( paars )
Omdat het cardan van de nieuwe BMW GS1200 steeds luidere bijgeluiden ging maken werd deze voor de zekerheid nagekeken bij de BMW-dealer in Bergen.
Omdat het al aan het eind van de middag liep, kennelijk gaan de Noren al om 17.00 uur naar huis, mochten we ons de volgende morgen om 10.00 uur weer melden. Kennelijk beginnen de Noren niet voor 10.00 uur? Gelukkig vonden we op korte afstand een niet al te dure hyte.
Omdat het allemaal niet duidelijk was hoe erg het euvel was werd al druk heen en weer gebeld en overlegd voor een eventuele vervangende motor. Wij wilden hoe dan ook verder met onze vakantie. Het zal de motorrijder die zelf al een stil heeft gestaan met pech niet onbekend voorkomen dat dat een erg lastige zaak is. Huurauto's staan overal om de hoek, maar een huurmotor is een probleem.
Het bleek uiteindelijk om een droge steekas te gaan. Kennelijk een fabrieksfout. Deze had met vet gemonteerd moeten zijn. Met een likje vet konden we een dag verlaat met onze vakantie beginnen.
terwijl wij bij de hytte wachten op de reperatie van de motor worden de jonge zwaluwen gevoed
ik neem er ook maar één
eindelijk op weg
vissersboot op de Osterfjorden
Langs het Bjordal
stond naast de weg om bouwmaterialen weg te vliegen. Dit zie je veel, heli's met daaronder materialen hangend
het asfalt is bijna overal prima
Kvammen, we komen in de buurt van onze overnachtinsplaats
watervallen bijna om elke hoek. Soms stoppen we even om te genieten zoals deze langs de 615 bij Hyen
we wijken van de geplande route af, we zien namelijk een wel erg mooi parcours op de kaart. De 258 bij Grotli. We worden verrast door de mooie natuur op een hoogvlakte. Het wordt onze eerste lange gravel weg van zo'n 15 km.
Op weg naar onze overnachtingsplaats Hjelledalen komen we deze nepper tegen langs de 15.
In de 2e wereldoorlog schoten een Noorse en een Duitse piloot elkaar uit de lucht. Beiden overleefden het en werden vrienden voor het leven, wat dus een monument waard is
Onze camping in Hjelledalen. De hele nacht giet het dat het regent. 's Morgens breekt de bewolking. We starten nog wel in de regen.
Na 10 minuten kan het regenpak al uit, op weg naar de Trollstigen. Uiteindelijk is dit de enige keer dat we onderweg regen hebben en de ochtend op weg naar Kristiansand.
veel daken zijn met gras bedekt
Op weg naar de Trollstigen. De Riksveg 63 is al adembenemend mooi.
We zijn niet alleen op de veerboot. Een groep Noorse motorrijders met zo'n 70 motoren gaan een weekendje uit. Wij zullen er geen last mee krijgen. Voordat we aan de Trollstigen beginnen stopt de groep bij een tankstation
Trollstigen. Aan de ene kant indrukwekkend hoe de weg als het ware aan een rotswand is "geplakt", als je in de Alpen of de Dolomieten hebt gereden dan is de pret al gauw over.
Ik heb de afstand niet opgemeten, maar nog geen 20 km bochtenpret schat ik in. Hoe dan ook, mooi is het
Inmiddels al vele kilometers verder bij Vestnes zien we diverse regenbogen . . .
. . . . en andere lichtverschijnselen
een verlaten camping in Øksendal. Wij zijn de enige gasten. We blijven hier een extra nacht om een natuurgebied te bekijken.
Nationaal natuurpark Dorvrefjell, Sunndalsfjella. Een tollstation. Voor motor is deze weg gratis en gaan we genieten van een hele spannende gravelweg en uitzichten
naast wat laag struikgewas zien we alleen deze gekleurde mossen
Uitdaging waarbij de adrealine in mij tot een hoogtepunt komt. Gelukkig houd ik de motor schadevrij over deze keienweg.
Lokatie voor wie dit ook eens wil proberen: Breedtegraad : N62.513148 Lengtegraad : E8.549106
tijd om even bij te komen met een kop zelf gezette koffie
We rijden af en toe willekeurig zijwegen in die allemaal doodlopen maar wel de moeite waard zijn. Het berijden ervan is een uitdaging, maar zeker ook het landschap is de moeite waard.
De oorspronkelijke lengte van de route 77 km wordt uiteindelijk 163 km.
Inmiddels is het 2 september en zijn wij opweg naar Røros. Onderweg zien we deze kolonie Kraamvogels onverstoorbaar langs de weg grazen
Geen beren op de weg, maar vluchtende rendieren voor onze BMW
Helaas hebben wij geen elanden gezien, zij ons misschien wel?
Een knus hutje vlak bij het centrum van Røros
Røros staat op de lijst van werelderfgoed. Sommige gebouwen zijn erg oud. Met de Alzheimers was ik hier in de winter van 2012
van cultuursnuiven kregen we honger. Bij gebrek aan elanden werd het een rendierburger
ik zou er een prijsvraag van kunnen maken wat een halve liter bier kost in een restaurant.....ruim € 11,-. Gelukkig was de smaak prima
De volgende uitdaging is het beklimmen van de op één na hoogste gletjer van Noorwegen, de Glittertint. Op weg daar naar toe is het alweer genieten van de mooie uitzichten en af en toe een kop koffie
In dit natuurpark zien wij verschillende kuddes rendieren. We doen het dan ook maar kalm aan met de snelheid
Na zo'n 40 km gravelweg eindigd deze bij een slagboom. We besluiten de tent daar dan ook maar op te zetten.
De veronderstelde berghut / herberg ligt aan het eind van deze weg nog zo'n 6 km verder. Het wordt dus zelf ons eten klaar maken.
Gelukkig hadden wij onze boodschappen al gedaan, honger en dorst krijgen we niet
koud krijgen we het ook niet. De gloeiend hete stenen die rondom het vuur hadden gelegen verwarmen de tent
de punaises zijn onze gps-lokaties / foto's
nog vol energie en goede moed beginnen we aan de tocht.
Omdat we te laat zijn begonnen en de tocht best wel tijd en energie kost besluiten we ( nou ja ik dan ) om een gletsjer dichterbij te bezoeken.
De uitgezette route, stappeltjes stenen, zijn gemakkelijk te volgen op een steile helling.
de missie is geslaagd, de schoenen op de eeuwige sneeuw. Dat eeuwige zal niet meer zo lang duren denk ik, duidelijk is te zien dat de ijsrand steeds sneller wegsmelt
Omdat ik wat goed te maken heb omdat we niet de echte gletsjertop hebben bereikt besluiten we ( nou ja ik dan ) om van de gebaande weg af te wijken.
Het wordt best wel een spannende afdaling op de grote brokken en losliggend puin. Het rode stipje is mijn mopperende Rachma. Bij elke stap proberen we eerst of de steen niet naar beneden dondert.
Een enkele keer gebeurd dit met veel lawaai. We komen na een moeizame afdaling gezond en wel beneden
na de beklimming moeten we eerst nog 6 km teruglopen naar onze tent. Daar zien ( en horen we ) dit span van sledehonden enthoustiast de quad wegslepen met hoge snelheid
De volgende morgen is dit ons uitzicht als we over de hoogvlakte wegrijden
deze staafkerk staat in Lom
dit schijnt de hoogste gletsjer te zijn bij Lom.
We gaan de 55 volgen, de hoogste gelegen weg in Noorwegen en erg mooi om te rijden
een waterval dat over een grote breedte van de berg naar beneden komt bij Bøverdalen
In deze staafkerk bij Vik krijgen we een rondleiding van een erg gedreven en leuk vertellende gids, uiteraard wel voor 60 NOK pp.
Maar het was de moeite waard. De kerk is van rond 1000 en is gebouwd met een mix van gotische en vikingstijl.....als ik het goed onthouden heb
graven uit de 18e eeuw
onze gids
andere oudheden
In Noorwegen schijnt geen gebrek aan geld te zijn. Er worden overal tunnels aangelegd en het asfalt vernieuwd.
Het laatste is wel een prettige bijverschijnsel, maar de tunnels maken de wegen minder uitdagend.
We ontdekken veel oorspronkelijke wegen die over de berg gaan ipv er doorheen. De meesten zijn nog begaanbaar
hier houdt de weg op
af en toe stoppen we om weer even terug te kijken
Bij Voss ons even warmen
De veerboot naar Eidsfjorden ( Rijksweg 5 ) bestaat niet meer. Ook hier hebben de Noren huisgehouden in de bergen aan beide zijden.
We rijden een nieuwe tunnel in en komen uit in het Walhalla lijkt wel. Eén en al blauwe gloed. Deze markeren gigantische grote rotondes in de berg.
het Walhalla opent zich. We rijden in werkelijkheid een brug op die over het Sognefjorden hangt
Overnachten in Eidfjord en een "rustdag". Rachma houdt ons "lief dagboek" bij
Øvre Eidfjord, hoogvlakte Hardangervidda.
Een hele andere uitdaging. De plaatselijke loopgroep houdt een marathon. Meisjelief doet erg haar best dit te negeren.
Na een wijs besluit gaat ze alleen de uitdaging aan, een steile gravelweg hardlopend bedwingen. Ik doe het maar met de motor.
waterfall Vøringsfossen
Na het hardlopen gaan we s'middags nog een rondje rijden over de rijksweg 7.Deze waterval is zo hoog dat deze bijna niet op de foto te vangen is
vele kilometers verder langs de 7 komen we op de hoogvlakte en zien we deze watermassa
Van lieverlee komt er een einde aan de vakantie en zoeken we de weg naar het zuiden richting Kristiansand.
We volgen de rijksweg 13 en stoppen bij een grote waterval bij Skare. De plaatselijke kiosk verkoopt heerlijke broodjes worst
we laten de nieuwe tunnels zoveel mogelijk onder ons liggen
panoramafoto
Fyresdal langs de Riksveg 355
De laatste camping in Noorwegen, Oyne Camping
We zien veel omgeknaagde bomen, veel berken. We hebben helaas geen bevers gezien
Op weg naar Kristiansand, weg 292 bij Evje. Dit gebied staat bekend om zijn mineraalmijnen.
oude machine
Bij de haven van Kristiansand is de lucht alweer blauw. Met deze snelboot varen we weer terug naar Hitshals in Denemarken.
Daar zoeken we op een camping onze laatste overnachting om vervolgens in één keer ( 822 km ) naar huis te rijden. We hebben een bijzondere vakantie gehad
We hebben genoten van de routes, het uitzicht, het wildkamperen. We hebben geboft met het weer, 3 weken zon met af en toe wat regen.