In het weekend van 27 t/m 28 februari vond het Primustreffen in Bjoneroa plaats. Ik was daar voor het eerst in 2008 geweest. Ik ging nu met enkele Alzheimers Ben, Ruud en Antonio.
Via de site http://waarbenjij.nu werd van ons avontuur een dagelijks verslag bijgehouden. Ik heb dit verslag overgenomen met wat extra foto's en filmpjes ( omdat het allemaal erg leuk en geweldig was )


Reisverslag
Antonio, 23 februari 2010, Nederland , Posterholt 4°

The Great Scandiatour

Terwijl de twee Kezen thuis zitten te klappertanden houdt Cor het nog wel even vol in de hitte van Thailand. Maar ook die zal over enkele weken een dikke jas nodig hebben bij normale temperaturen.
Om dat risico niet te lopen gaan een aantal MCAlzheimer's toch weer naar een koelere omgeving. Dit jaar geen MCA ALPrally. We zitten wat laat in het (motor)seizoen en kunnen het er niet op gokken dat we teveel last krijgen van een Thaise Föhn of zo.
Daarom wordt het dit jaar The Great Scandiatour: Een bezoek aan het Primustreffen in Bjoneroa gevolgd door een toertocht door het Noorse en Zweedse winterlandschap. Als sportieve activiteit staat Snöskotering op het verlanglijstje. De groep is dit jaar niet zo groot, maar dat mag de pret niet drukken. Vanavond verzamelen Ben, Erik-Jan en Antonio al bij Gijs en Madeleine. Ruud zal morgen onderweg aanhaken. In Noorwegen zal Ot ook nog aansluiten voor het Primustreffen.
We zullen weer proberen om het thuisfront een beetje op de hoogte te houden via www.waarbenje.nu.
Op de terugweg zal er als vanouds weer een PostPrimusParty zijn bij de Motorschuur. Dit zal zijn op zaterdag 6 maart. Heb je ook zin om te komen: Welcome! Misschien is het wel handig om Gijs & Madeleine even op de hoogte te stellen van je komst.
Groeten, U hoort van ons!


ruud, ot, erik jan, Ben, antonio



----------------------------------------------------------------------------------------
Erik-Jan/Antonio/Ben, 24 februari 2010
Nederland Nederland , Gasselternijveenschemondzuid 7°

Motorschuur

Gisteravond geland bij de Motorschuur. De eerste avond vloeide het nat meteen rijkelijk. In de nacht waren de sneeuwgoden ons al goed gezind door de wereld mooi wit te maken.
Ruud zal inmiddels aan het rijden zijn en wij gaan zo meteen op pad. In Zweden is de hulp van het leger ingeroepen om trams e.d. uit te graven en om het openbare leven weer op gang te krijgen na ernstige sneeuwval. Wij gaan even kijken of ze onze hulp kunnen gebruiken. Tot later!


Bij Gijs en Madeleine 's avonds voor vertrek. Ben went alvast aan het zitten in de ba(n)k en oefent op het maken van veeeel foto's


Nee Johanson, wij drinken geen melk ( de komende 11 dagen dan)


's morgen vertrek bij de Motorschuur, het sneeuwt nu al


--------------------------------------------------------------
Erik-Jan/Antonio/Ben/Ruud/Ot/Linda, 26 februari 2010
Nederland Nederland , Elverum -3°

Over het ijs

Na zo'n 300 km vanaf G'mond over de Deutsche Autobahn heeft Ruud der Anschluss tot stand gebracht. Aansluitend kielhalen en aan boord bij Stena. Bij binnenkomst in onze hut een biertje gedronken en nog een en nog een en .... Het schip was amper van de kant toen we al naar de bar moesten omdat de 24 halve liters het al begeven hadden. Inmiddels hadden we (zoals gebruikelijk) al bezoek gehad van de security met 4 man sterk (tja want die vreselijke bikers). Nadat ze onze blije koppen zagen was de spanning al snel uit de lucht en bleken we gewoon welkom aan boord. De volgende ochtend na een goed ontbijt weer op pad. Ons geluk: vlak voordat wij aan de beurt waren had de zweedse politie succes met een drankomobilist, waardoor de alcoholcontrole verder gestaakt werd. Eenmaal in Zweden bleek dat het Zweedse leger goed werk verricht had. Ze hadden onze hulp niet meer nodig en wij konden volgas richting Ot en Linda. Via prachtige besneeuwde wegen richting Elverum. Onderweg eerst Ruud al uit de sneeuwwal moeten helpen, omdat hij wat onhandig geparkeerd had. Later bleek een linkse bocht door de Noorse autoriteiten iets smal gemaakt te zijn voor Erik-Jan. Door de vangrail werd de band van de velg gedrukt en dus in één klap alle lucht eruit. Ruud kwam er vlak achteran en iedereen die zei van die twee hør je nooit meer wat van..... Ruud vond dat Erik-Jan al genoeg aan zijn hoofd had en koos daarom voor de vangrail. Die bermstraler wilde hij eigenlijk toch al lang van z'n span afhalen. Na 15 minuten alweer op pad en in het donker bij elverum van het gas af en bij Ot en Linda's nieuwe stek naar binnen. Leuk huisje, alleen wat weinig grond (7ha....). Na heerlijke homemadepizza's en chili d'Ot na weer aan het pilsen. Gaat goed hier. Temp is -9 en morgen met zijn 5-en naar het Primus. Lekker tentje opzetten en een frisse neus halen. De kachel is hierbinnen namelijk wel heel erg warm (+29!!). Wordt vervolgd....

Naschrift van Antonio: Heeft er nog iemand een Alzheimerpet voor mij. Ik ben namelijk iets vergeten aan boord.


ik lust geen bier


na klachten komt de security kijken. Met ons is (nog?) niets aan de hand


het kan niet hard genoeg gaan


waar is mijn pet !


blij dat we glijden ( in Noorwegen op weg naar Ot en Linda in Elverum)


de competitie voor no handed snowdiving is geopend door Ruud. Geen punten, Ruud blijft zitten


ik glij tegen de vangrail in een gladde bocht.
De band wordt van de velg geduwd en in één klap is t'ie leeg. Ruud redt mij als hij na mij de bocht uit komt. Hij kiest voor de vangrail en stuitert zonder mij te raken voorbij. Bedankt maatje!!
Met Antonio's rijdende magazijn en werkplaats rijden we binnen 15 minuten weer met een volle band


we kregen als tip mee dat Linda de Hero Cassis, drop en chocoladehagel in Noorwegen erg mist


In tegenstelling tot nederland, zet je in noorwegen het bier bij de kachel (anders hamer en beitel meenemen)


verse sneeuw, de volgende morgen bij vertrek naar Primus



------------------------------------------------------------
Erik-Jan/Antonio/Ben/Ruud/Ot/Linda, 1 maart 2010
Nederland Nederland , Bjoneroa/Elverum -2°

Primustreffet and more

Vrijdag tegen de middag fris op pad naar Bjoneroa. Tot aan de Randsfjorden hadden we hoofdzakelijk asfalt onder de wielen, maar de laatste 40 kilometer ging over puur ijs en sneeuw. Heerlijk, daar zijn we voor hier. De laatste kilometers over het sneeuwpad door het bos maakte Erik-Jan, vanwege de combinatie fotograferen en sturen, met zijn span een rodeoslinger door de sneeuwberm. Het ijzeren paard wist hem echter niet af te werpen. 10 punten voor Erik-Jan. Antonio en Ben kwamen even terug om een handje te helpen. Antonio parkeerde zijn span aan de overzijde haaks de sneeuwwal in. Uit solidariteit natuurlijk...(of toch onbedoeld?). Nadat beide BMW's bevrijd waren, zijn we veilig op het treffen gearriveerd. Het was niet druk dit jaar, maar dat mocht de pret niet drukken. De temperatuur schommelde tussen ca. -3 en -9 C en er lag een behoorlijk pak sneeuw. Zaterdag bleef het de hele dag en avond flink doorsneeuwen. Zoveel zelfs dat wij er uiteindelijk een beetje moe van werden. Naarmate de avond vorderde, verliepen de gesprekken met de Noren en Denen steeds soepeler. Zij vonden dat het Nederlands klonk als: "Höreböre kneureboel hadde kwadde bladewo...." Volgens ons hadden ze het over hun eigen taal. Of waren wij al zover dat we echt zo spraken. We begrepen elkaar in elk geval nog steeds prima. De Noren spraken zelfs Nederlands: "Nøken in de køken".
Er zouden nog 4 andere Nederlanders naar het treffen komen. Ze zijn zelfs nog gezien in Hønefoss, maar het Primus hebben ze niet bereikt. Wat er gebeurd is weten we (nog) niet.

Nog een filmpje van onze aankomst op Primus: filmpje

Zondagmorgen was het droog. Dat is wel zo prettig bij het inpakken en wegwezen. We hadden van de Noren een tip gekregen dat er een ijsweg was gemaakt over de Randsfjorden. Dit zou ons notabene een paar kilometer schelen. Zo'n 10 kilometer boven Bjoneroa vonden we het karrespoor over het meer. Nou, gas erop en naar de overkant zonder brug of boot. Het ging perfekt tot halverwege. Toen werd het toch wel heel spannend. Er hoort namelijk geen grote waterplas te staan op een ijsweg. Remmen ging al niet meer, dus dan maar met Gods hulp volgas verder. Het feit dat jullie dit nu lezen, wil dus zeggen dat het allemaal goed is gegaan. Er zat gelukkig ook nog genoeg ijs onder het water. But... the worst was yet to come. Aan het einde van het fjord was een steile klim om de wal op te komen. Met vereende krachten (en een Noorse automobilist) is dit toch gelukt. Daarna even uitzweten op de oever en dan weer verder over het verharde straatje omhoog naar de doorgaande weg. Eitje...., hadden wij gedacht. Deze klim van zo'n 17% op spekglad ijs, maakte dat deze afkorting onze reistijd met nog een keer een klein uurtje verlengde. Meerdere aanlopen, meeduwen, wegrijhulpjes en voor Ot's machine uiteindelijk nog de traktor van een plaatselijke boer zorgden ervoor dat we toch boven kwamen.
Eenmaal weer op volle snelheid richting Gjøvik vond Ruud dat het eerder beschadigde bermlicht er eigenlijk wel helemaal vanaf kon. Met een snelle double-360-nohander met geweldige afsprong en bijna perfekte snowdive haalde hij bijna het maximaal haalbare aantal punten in de snowjumpcompetitie. Toch nog een paar punten aftrek wegens het vergeten van de jurygroet. Een beschadigd bagagerek en een paar andere kleinigheden. Ruud en de motor maken het echter nog uitstekend. Eerstgenoemde is zelfs erg blij met zijn voorlopige 1e plaats in het kampioenschap. Ot wilde op tijd thuis zijn omdat er behoorlijk wat sneeuw geruimd moest worden. Dit is ook gelukt. De rit van zo'n 170 km hadden om 17.45 uur al geklaard. Weer een dagje sturen in Noorwegen. Linda kwam uiteindelijk tegelijk met ons thuis. Zij had met haar Norsk Varmblods Merry "Solbergs Rambina" de 2e prijs gewonnen bij de dressuurwedstrijd vandaag. Proficiat!!
De stemming zit er nog goed in. We zitten nu weer met een volle buik aan de drank. Morgen gaat het richting Zweden. Wordt vervolgd...

We gaan ook proberen een filmpje te sturen naar www.oliepeil.nl. Dus kijk daar voor meer.


1e levensbehoefte, op weg naar Primus


Gezellig op een picknickbank

filmpje op weg naar Primus


Bull bedwongen


Wegenwachtershulp(nodig)


er moet aardig wat sneeuw weggeschept worden voordat onze tenten een plaats hebben


Das Lager


in de late uurtjes houdt het vuur ons warm


zo houd je het bier op de juiste temperatuur


Sommigen hebben het wel heel warm


voor het ontbijt de eieren ontdooien in de pan en bakken tegelijk


Sterreclame ( uitnodiging voor de Motorschuur op 26 / 27 maart openingsseizoen)


parkeren op z'n Noors


De weg. we wandelen een stukje in de omgeving


voor vertrek


iceroad bikers (Randsfjorden)


na de ijsweg komt een iets te stijle helling omhoog. Een behulpzame automobilist helpt ons met het laatste stukje de wal op. We wisten toen nog niet dat er nog zo'n stijle helling achteraan kwam.


na Ruud's koprol, voorlopig op plaats 1


Gemodificeerde R1100r


Vikingschip Hamar


----------------------------------------------
Erik-Jan/Antonio/Ben/Ruud/Ot/Linda, 2 maart 2010
Nederland Nederland , Bjoneroa/Elverum -1°

Snöspannen in Sveg

Maandag rond het middaguur vertrokken we bij Ot en Linda. Ot was graag meegereden. Er moet helaas ook af en toe gewerkt worden voor de centen. Dus vanaf hier weer met z'n vieren. Via weg 25 naar Zweden. De beschaving lijkt hier op te houden. Hier woont dus bijna echt helemaal niemand. Na het bordje "einde strooigebied" werd de weg weer helemaal wit en mooi. Het eerste stuk nog een beetje wennen, maar daarna zat de gang er goed in met zo'n 90 km/h. De tegemoetkomende vrachtauto's met hun gigantische sneeuwwolken dwongen ons de zijspanwielen strak langs de sneeuwberm te sturen. De rit verliep zonder problemen en om 17.00 uur arriveerden we in Sveg. Dezelfde hut als tijdens de reis naar Alta in 2006. Na een heerlijke chili-con-kip van Erik-Jan en Ben moest er nog een fles Duitse kruidenbitter soldaat gemaakt worden. Deze werd begeleid door de nodige biertjes.
Het werd gezellig laat, waardoor de volgende ochtend iets later begon.

Dinsdag na het ontbijt de snöskoterutleie in Sveg gezocht. Omdat de eigenaar in Trondheim was, werd het een beetje moeilijk om vandaag te sneeuwscooteren. Daarom hebben dit verplaatst naar morgen en zijn we vanmiddag met de motoren-met-sneeuwspan gaan donderjagen. Via de plaatselijke stuwdam en andere leuke weggetjes lekker in de omgeving liggen raggen. Op een gegeven moment hebben we ons via smalle uitgeschoven karresporen (precies ter breedte van motor plus zijspan) door het bos gevochten om uiteindelijk na een paar kilometer te eindigen in een ongeschoven sneeuwmassa van meer dan een meter. Dat redden we net niet. Dus de bikes optillen en andersom neerzetten. Na het uitzweten weer terug richting bewoonde(re) wereld. Het raggen werd steeds gekker. Bij de plaatselijke golfbaan hebben we ons vervolgens volledig uitgeleefd. Goed voor de oefening en voor een videofilmpje (helaas te lang om op het net te zetten). Inmiddels hebben we alle snöspannen al meerdere malen uit de berm mogen graven. Heeft niet tot nieuwe afsprongen geleid. De competitiestand is daarom ongewijzigd. Bij het vliegveld van Sveg met (te) hoge snelheid op een te smal sneeuweggetje leek het even fout te gaan. Geen plaats voor de tegemoetkomende auto en Antonio's combinatie samen. Dan het span maar vol de sneeuwwal insturen en zorgen dat de auto niet geraakt wordt. Een perfecte "360" vol door de wal en achter de gepasseerde auto er weer uit caramboleren, daarna het stuur recht en verder. Ben vond het een applaus waard: "gewèèèèldugg". (Antonio's gedachte: Een beetje geluk is ook nooit weg.) We hebben vandaag via prachtige weggetjes rondgereden en zijn allemaal helemaal blij. Blije bikers, weetjewel, die met die vliegjes tussen de tanden. (Of zijn die nog van de zomer?) Morgen gaan we het op de sneeuwscooters proberen.




in Zweden richting Sveg, rijden we over een verlate provinciale weg


ons nederige stulp in Sveg waar we 3 x overnachten


Onderweg voor een dagje spelen in de sneeuw


Winter in Zweden


Tiefschnee


Toeren door het bos


spielerei met de motoren op een verlaten parkeerplaats






Zo, die valt niet meer om.
de BMW wordt met een iets te lompe draai de sneeuwbult in geparkeerd


na een enerverende dag hebben we zelf ook nog een zware trip


--------------------------------------------------------------
Erik-Jan/Antonio/Ben/Ruud/Ot/Linda, 4 maart 2010
Nederland Nederland , Sveg -6°

Drie motoren met zijspan te koop!!!
Zo goed als nieuw en weinig in het zout gereden. Ook te ruilen tegen snöskoters (bij voorkeur Polaris 600 of nog sneller).

Woensdag
We hebben vandaag dus de bossen, meren en heuvels ten noorden van Sveg onveilig gemaakt. Het rossen met sneeuwscooters is zo inspannend dat onze motorkleding al snel te warm bleek. We gingen vol goede moed op weg naar Vemdalen, zo'n 70 km verderop. Ondertussen werd er door alle deelnemers (inclusief Ben) hun uiterste best gedaan om punten te verzamelen voor de snowjumpcompetitie. Antonio deed de eerste aanval op de leidende postitie van Ruud door een bocht te missen en in een diepe sneeuwgreppel te duiken. De andere deelnemers lieten dit niet op zich zitten en volgden al spoedig met de meest mooie missers. Met vereende krachten werden de scooters telkens weer uitgegraven. Dit levert overigens nog veel meer warmteontwikkeling op dan het rijden zelf. De pödertiefsnø lag naast de scootertracks ruim meer dan 1 meter dik. Wanneer je linksom of rechtsom naast de track tot stilstand komt, val je ook direct bijna 1 meter naar beneden de sneeuw in. Eén keer was het zo erg dat Erik-Jan en Ruud zo ver buiten het pad neerstortten, dat het onzeker werd of we nog wel met 4 scooters naar Sveg terug zouden komen. Ondertussen waren we echter al zo bedreven in het uitgraven, dat ook dit lukte. Alle deelnemers hebben vandaag zoveel punten gehaald, dat de jury nu nog steeds aan tellen is. Het vermoeden bestaat dat Erik-Jan wel een gevaar begint te vormen voor de eerste plek van Ruud, net zoals hij een gevaar wist te vormen voor de plaatselijke bomen. Eentje heeft het niet helemaal overleefd. De vörderskiophängning van de scøter trouwens ook niet. De schöde hebben we wel netjes vergoed. Nadat een 18-jarige local ons had voorgedaan hoe het wel degelijk mogelijk is om vooruit te komen door de tiefsnö, ging het bij ons ook steeds beter. Blijft trouwens een waanzinnig gevoel om met 160 km/h over een bervoren meer te vliegen. En dat met een acceleratie waarbij een R1 verbleekt. Maar goed, we hebben net de magen gevuld met zweedse pizza's en drinken nu nog wat. Morgen gaan we het toch weer glijdend proberen op de driewielers.


Uitgraven doen we morgen wel. Vanwege mijn lompe parkeren zit de BMW vastgevroren in de sneeuw. Ik stap bij Ruud in de bak op weg naar de sneeuwscooter verhuur


de zijspannen geruild


Vergeten de bocht te nemen


Door de bossen


1-0 voor de snöskoter


De weg kwijt


Reguliere stop


Tiefsnöw


Hulp gevraagd


Hoe vaak nog


En nog een keer


Waar gaat het verder


EJ's aanval op het kampioenschap


Gereden max snelheid 160!!


bij terugkomst bij de verhuur is de vijand alweer gesignaleerd

filmpje van sneeuwscooteren (hoe het niet moet)

------------------------------------------------------------------------------------------------
Erik-Jan/Antonio/Ben/Ruud/Ot/Linda, 5 maart 2010
Nederland Nederland , Göteborg -1°

Rotzooi op de weg

Hoewel we inmiddels besloten hebben om toch maar motor te blijven rijden, hebben we wel een fotootje om te bewijzen dat die BMW eigenlijk van een oud vrouwtje is geweest, die er nooit mee gereden heeft. (Zie foto, zoek de 10 verschillen)
Donderdagmorgen hebben we met weemoed afscheid genomen van Sveg. Alle bikes startten vlot, alleen wegrijden was er voor Erik-Jan niet bij. Hij had hem wel uitgegraven, maar dat wist zijn voorrem nog niet. Die zat helemaal vastgevroren. Misschien moet je een motor met warme remmen niet volgas een sneeuwberg inrijden? Nadat de rem beetje-bij-beetje gangbaar was gemaakt gingen we met volle kracht vooruit richting Sunne. Maar na 3 km ging de vaart er alweer uit. Wouter reed op 1 pit. De linkerbougiekabel trok het niet meer. Dus even in het meegevoerde magazijn duiken, vervangen en weer op pad.
We waren al vroeg in Sunne, waar we weer een stuga (cabin) opgezocht hebben. Zonder eigen douche en toilet deze keer. We moesten zeker 15 meter lopen voor deze geneugten. Is wel afzien hoor zo'n trip, maar ja je moet er wat voor over hebben.
Vrijdag
Wat wij in onze verwarmde hut even gemist hadden was de buitentemperatuur van onder de -20 C. Onze fietsen was dit echter niet helemaal ontgaan. Ze hadden alle drie wat moeite om op gang te komen. De twee bayerische Freunde van Antonio en Ruud vroegen zelfs wat extra aandacht, voordat ze bereid waren om ons weer voort te stuwen. Maar slechts 10 minuten later dan gepland waren we weer op route. Maar wat schetste onze grote verbazing, er lag allemaal zwarte rotzooi op de weg. Wat het precies is, weten wij niet, maar het ziet er smerig uit en is hartstikke stroef. Te voet moet je zelfs uitkijken dat je niet struikelt. Gelukkig is de omgeving naast de wegen nog mooi wit, zoals het hoort. Na een mooie detour via Orust en Tjörn (sommige Alzheimers zijn hier al eerder geweest, maar weten dit mogelijk niet meer) waren we al heel vroeg in Göteborg. Na het inchecken zijn we volledig het schip ingegaan. Onze kapitein Christian Anderssen gaat ons veilig naar Kiel brengen. We zitten nu in de bar van de Zweedse MA-run te water en we worden bediend door de zoon van een bekende Duitser van Oostenrijkse komaf, maar dan zonder snorretje. Vrijdag´s gaat dus heel alcoholminnend Zweden op en neer naar Kiel om inkopen te doen. Met deze bezetting vallen wij zelfs niet meer op. Morgen rijden via de deutsche Autobahn naar G'mond. Wie de motor van Ruud moet rijden na de alcoholcontrole weten we nog niet, maar dat lossen we ook wel op.

Apropos G'mond. Wij gaan naar de Motorschuur waar Gijs en Madeleine en nog een paar anderen ons gaan verwelkomen. We hadden aanvankelijk een oproep gedaan voor de Postprimusparty, maar helaas kan die dit jaar slechts op zeer kleine schaal plaatsvinden, in verband met de verbouwing die op dit moment in Drenthe plaatsvindt. Er is geen mogelijkheid tot overnachten en de barruimte ligt helemaal vol met bouwmaterialen. Hierdoor kan slechts een klein aantal Alzheimers meefeesten. Alle anderen moeten hun feestdrang even bedwingen tot de seizoensopening, maar kunnen dan ook meteen genieten van alle prachtige verbouwingen waar momenteel hard aan gewerkt wordt.

Ik moet nu gaan stoppen om Ben te redden van een paar dronken blonde Zweedse scho...., nou ja ehh...dame...ehh...vrouwen. Ben: "Gewèèèlduggg..... As je dronken ben, smaken zelfs rauwe bonen zoet. What we do with the drunken sailor, what we do, what we do.." Nu moet ik dus echt stoppen. Tot morgen!!



onze onderkomen in Sunne, op weg naar Gotenborg


lekker knus bij elkaar


Ben de schoonmaker


frukost. We ontbijten na vertrek in het dichtbij gelegen tankstation


Wat is dat zwarte spul op de weg?


Zweedse tempel (voor Cor)


ijsrotsen


Scandinavië goodbye. (sniff)


het waren gewèèèlduggge dagen om zo met elkaar op pad te zijn, op Ruud's koprol na dan, klopte alles!
Antonio bedankt voor de organisatie en het bijhouden van waarbenje.nu ( samen met Ruud), Ruud voor het heel houden van mijn zijspan, Ot en Linda voor jullie gastvrije onthaal en het meegaan van Ot naar Primus (jammer dat je de rest van de week er niet bij was man)en last but not least, Ben voor je verhalen, sketches en vooral het maken van de vele foto's en filmpjes!
Het zijn onvergetelijke dagen (mede dankzij de foto's en filmpje van 3 dvd's vol

::home::
Naar boven