ruud, gijs, harry, roger, wilma, erik jan en antonio

Göteborg (A)-Kongsberg(B)-Eidsfjord(C)-Krystallrally / Gol(D)-Grimsbu(E)-Sveg(F)-Kongsvinger(G)-Göteborg(H)

vertrek bij Gijs en zijn Motorschuur

De weg naar Kiel over de autobahn ging probleemloos en snel. We moeten dus lang wachten voor we de boot in / op kunnen. Met het meegenomen bier nemen we vast een voorschot op de avond.

gecamoufleerde nieuwe modellen Kia's staan ook in de wachtende rij

Harry gaat ook vast een voorschot nemen op de avond op de boot

We mochten een keus maken uit het menu van het enige geopende (en erg dure) restaurant. Wel prima te eten trouwens

Na een nacht varen rijden we de motor van Antonio naar de afgesproken parkeergarage bij het vliegveld in Götenborg.Antonio vliegt ons 2 dagen later na, na de begravenis van een goede en bevriende buurman

Gedurende de reis is dit regelmatig mijn uitzicht naar achteren. Gijs houdt met zijn Corda achteraan de boel bij elkaar.

Op weg naar Kongsberg passeren we de Zweedse / Noorwegen grens

eindelijk wat wit spul te zien

de receptie voor onze eerste overnachting in zicht

onderweg bij het tanken had een wat onhandige automobilist één van de achterlichtjes van Wilma's motor eraf gereden. Hij betaalde spontaan de schade en met ducktape werd de boel provisorisch gerepareerd

Overnachten in Kongsberg. Gijs verzorg deze avond het eten. Ging er goed in al dan niet met behulp van wat glijmiddel

buiten roken en bier koud houden

dokter Harry ontfermd zich over Ruud die min of meer in coma ligt. Motorrijden is vermoeiend ( met bijbehorende activiteiten)

Dirty Harry

de avond wordt "opgeleukt" met een zeer vermoeiende Noor die onze buurman bleek te zijn. Hij zag onze motoren buiten staan en kwam vertellen dat hij ook een motor had. Met 1000 en 1 foto's op zijn i-pad en aan één stuk door lullen wist hij onze avond te vullen. De foto's van zijn dochter waren wel aardig trouwens. Op één van onze vragen over zijn vrienden vertelde hij dat hij die niet had..................

speelkwartier

later op de avond gaat Harry ( echt geen zwaargewicht) door een wrakke stoel

met tyraps wordt de stoel weer bijna in de oude staat gebracht

de weg kwijt

Harry wordt naar bed gebracht....of zoiets

de volgende morgen. Zier er goed uit. Ruud gaat niet met ons mee. Hij gaar naar het vliegveld in Oslo. Hij vliegt daar Amsterdan op en neer vanwege de begravenis van de vader van zijn goede vriendin Masscha waar hij erg graag bij wil zijn. In Gol zullen we hem weer terug zien

de K100 heeft wat koudeproblemen. Met een sleepje van Harry lukt het toch

begin van een witte dag

koffieadres

Harry deze keer in de spiegel

waren dit onze "vijanden" in de Alpen ( Alpenrally 2009 ) die je voor moest blijven. Hier zijn ze echt nodig om de wegen begaanbaar te houden

dit wordt één van de eerste hoge passen ( naam kwijt) waar we overeen gaan. Door de harde wind hebben we door de opwaaiende sneeuw bijna geen zicht. We worden ingehaald door snelrijdende vrachtauto'Ss

Roldal, langs de E134. Het wordt tijd een onderkomen te vinden. Er zijn 2 parken. Bij de tweede krijgen we met behulp van een plaatselijke bewoner contact met de beheerder. Het huisje was zo geregeld.

Gijs is weer de kok

leuk begin van de dag

we gaan de hoogte in

Stijle wegen en boven op de berg waaide de sneeuw horizontaal over de weg. Gaaf.

We hebben er ook een filmpjevan als we deze tunnel inrijden en de sneeuw de tunnel verduisterd

aan de andere kant van de tunnel rijden we richting Geilo langs de Eidfjorden (weg 13 / 7). We moeten Gol halen vanwege de Kristallrally en Antonio die daar rechtstreeks heen is gereden. De weg ziet er zwart uit, maar is één bonk ijs

op de foto zit deze weg er niet stijl uit. Hij gaat behoorlijk stijl en is glad

in deze tunnel eindigt de poging om Geilo te breiken. De HarrY-Davindson haalt de beklimming niet. Deze motor gooit als eerste de handoek in de ring. Roger en Wilma komen met hun K100 het verst. Een passerende Noor waarschuwt dat de pas zojuist gesloten is voor het verkeer vanwege een lawine. We moeten dus zowiezo terug

en weer terug bij de Eidfjorden. Wachten op de veerboot. Die brent ons voorbij de gesloten pas

de afgesloten weg

Met deze pont steken wij de Eidfjorden over om via Bruravik (weg 13) naar de E16 boven Geilo langs richting Gol te gaan. Daar zat wel 100 km aan tunnels in, sommige meer dan 20 km lang

ijssculptuur

Al in de buurt van Gol. Het hotel ligt op de berg. Het zal echter eerst nog donker moeten worden voordat we er zijn

De weg naar het hotel is een bochtige en stijle weg. Harry krijgt weer een hulplijntje

ontdooien met een koud glas bier

Omdat Ruud weer vanuit Oslo bij ons zou aansluiten willen we op hem wachten. Ruud ( de gek!!!) stapt rond middernacht vanuit het vliegtuig direct op zijn motor. Hij rijdt in één keer door naar Gol waar hij half bevroren om 04.53 uur aankomt met een temperatuur van -27. Die witte punt op zijn neus is dus zijn neus......bevroren

van de barman krijgt hij lauw water en een doek om de boel te ontdooien. Gelukkig houdt hij er geen schade aan over, behalve wat vervellen dan

's morgen bij daglicht het uitzicht vanuit mijn kamer

voor het hotel staan de vele motoren. Motor met ski's

blik van Amstel is niet vorst-proof. Bevrorenschuim lijkt wel pur

Dit is een frans stel uit Frankrijk. Zij herkennen ons aan ons "uniform". Zij hebben ook de tocht naar de Noordkaap in de winter gemaakt. In hun voorbereiding daarvan vonden ze onze site en zochten contact met Antonio. Gezellig stel

Hij wou ook een t-shirt. De laatste die wij op voorraad hadden is voor hem

één van de steeds terugkerende rituelen. Verslag en foto's voor mcalzheimer.waarbenje.nu. Echter niet overal waren goede internetverbindingen en viel het bijhouden van de site niet mee.

de weersverwachting hing in het hotel. Goed vooruitzicht

leek een beetje op zo'n stena line bandje. Het was ook niet zo druk meer. De dag ervoor was de feestavond afgelast wegens een dodelijk ongeval met een franse motorrijder.

's morgens inmiddels al wat hogere temperaturen bij ons vertrek. Dit zijn de temperaturen waar we voor komen. Hopelijk vinden onze motoren 2 van deze nachtvorsten ook prettig

niet dus

geen enkele motor heeft de behoefte om spontaan te starten. Met accuhulp en verfstripper als opwarmhulp komen de motoren pas na de middag tot leven.

nog geen 80 km na vertrek knalt de koppakking van de achterste cilinder van Harry's motor eruit. Vermoedelijk was de koude start ( dikke olie als pasta) te veel van het goede. Harry's motor krijgt weer een hulplijntje en wordt gesleept naar het tankstation waar we zojuist gestaan hadden. Daar was ook een camping bij.

Onze hut. Harry heeft al snel via de anwb-alarmcentrale de afsleep geregeld. De rest van de reis is hij de passagier van Antonio en blijven we gelukkig met ons 7 compleet

Het bier en meeste sterke drank die we bij ons hadden waren bevroren. Er zijn verschillende manieren om dit te ontdooien

hoezo Dirty Harry. Onze poets en boen machien

Geef Harry een vlammetje ....en ook Harry ( Filmpje)

bier komt zo uit het zijspan

en weer op weg. Nu eerst bij Ot en Linda lang. We gaan hun verrassen met een pakket cassis, drop, hagelslag en andere dingen waar ze dol op is, maar wat niet in noorwegen te koop is

In Elverum bij Linda. Ot is er niet, is aan het werk.

Linda laat hun nieuwe speeltje zien. Een husqvarna off the road met spikes. Na een bakkie koffie gaan we weer verder richting Sveg

Het is even doorbijten, maar na een lange tocht over alweer witte wegen komen we aan in Sveg.

Harry warmt op

van Madeleine hadden we te horen gekregen dat er een grote kans was op het noorderlicht. Helaas was het zwaar bewolkt. De meesten liggen al op bed als wij voor ons eigen noorderlicht zorgen

we staan wat later op, een soort rustdag. We beginnen met een goed ontbijt

we gaan op ons gemak de omgeving van Sveg verkennen. Vorig jaar waren enkelen ( Ruud, Antonio en ik) hier ook al. Dit is bij de stuwdam

kerstkaartje voor dit jaar ?

uit de bocht

dit jaar komen we zeker 100 meter verder voor we het spul weer moeten uitgraven op dit pad

we gaan een leuk rondritje door een bos maken

de sneeuwketting komt er zelfs aan te pas

en de sneeuwsok

Roger en Wilma stappen weer op na het zoveelste pirouetje

's avonds doen we de boodschappen voor het avondeten. Wel gezond voer

de snöskoters

Harry gaat als eerste onderuit, maar zal uiteindelijk lang niet de enige zijn

Roger probeert het ding met volgas

en daar ligt Roger

paparazi

en Roger nog een keer

de route loopt over een hoogvlakte. De rode kruizen die de route aangeven staan hier slechts enkele tientallen meters uit elkaar, maar je zag amper de volgende vanwege de dikke mist. Er stond ook een straffe wind

even lunchen

degelijk vervoermiddel

bij het tankstation en niet te stoppen speels hondje

Roger nog een keer. Nu een paar meter lager naast het pad.

Het was een zware klus om dat ding weer omhoog te krijgen. Koud hebben we het dan ook niet gehad

route aanwijsborden

Geen gezicht, maar werkt wel. Bij het tankstaion in Vemdalen kochten enkelen van ons een skibril. De gewone bril en vizier van onze helmen bevroren namelijk gelijk onder het rijden

Vemdalen 20 km. Daar komen we dus vandaan en zijn opweg naar huis (Sveg). Niet dus. Na lang puzzelen en met veel prutsen met de Garmin in Roger's nieuwe telefoon komen we uiteindelijk tot ontdekking dat we verder naar het noorden rijden i.p.v. het zuiden. We gaan weer terug. Het begint inmniddels al te schemeren zo rond 16.30 uur. We moeten dus nog zo'n 110 km rijden tot aan Sveg. Dat wordt een lange rit in het donker

Vanwege de mist overdag willen we dus niet via dezelfde weg over de hoogvlakte, maar de route volgen via de kaart om de hoogvlakte heen. Ook dat ging mis. In het donker hebben we ergens de afslag gemist.

Rond 21.00 uur komen we terug bij de verhuur. De eigenaar vind het een prestatie dat we 220 km hebben gereden (of dacht hij dat we idioten waren?). De schade aan de scooters viel dit jaar mee. Slecht wat verbogen aliminum aan de gril. De eigenaar vind het geen punt. Hij nodigde ons wel uit voor volgend jaar.
Op de foto staan de verzameling oldtimer scooters.

alweer op de terugweg. Op Wilma na, die niet mee was wezen scoteren, waren we allemaal zo stijf als een bevroren laken vanwege de dag ervoor. Of het nu gaan zitten was of opstaan, zeer deed het. Dit duurde zeker wel een dag of 4 voordat het een beetje soepeler ging. Worden we te oud voor deze flauwekul ??

echt geweldig !

niet zo geweldig. Na vele keren piroueteren gaat het nu ( gelukkig maar een beetje) mis. Het zijspan gaat na een paar keer rond te gaan de zijkant in en valt om. Wilma gaat de bak uit en valt op de lager gelegen Roger. Gelukkig geen verwondingen, wel even de schrik.

na wat kort sleutelwerk, afgebroken voetsteun, kunnen we weer verder. Terug dan te verstaan, want Roger en Wilma willen via de doorgaande weg verder

Ruud houdt het deze tour rustig. Geen eigen stunts nu. Vorig jaar ging hij wel over de kop met dit ding toen het zijwiel de kant raakte.

In Sunne overnachten. Vorig jaar zaten we hier ook. Prima lokatie.

al aardig in de buurt van Götenborg

mijn schade aan de motor. Vermoedelijk door steenslag is het glas kapot

don't eat the yellow snow

op de Stenaline weer retour naar Kiel. Er was een aardig feestje in de "nightclub"

eigen mixje

the old and the young ones

waarvan?

!

the old en the big ones

en weer thuis bij Gijs. De motor van Antonio begon net rottig te doen. Na een half uurtje sleutelen was de carburateur weer klaar. Een afgebroken klemmetje moest vervangen worden. Ruud en ik gingen naar huis, de anderen bleven nog een nachtje voor de after-party.